سلام! فکر کنم از بس ننوشتم این جا خاک خورده.پس الان دارم با سرانگشت های خاکی مینویسم.
اگه میبینید تکه های این پست اصلا هیچ ربطی بهم ندارن بخاطر اینه که در روزهای مختلفی نوشته شدن.
انیمیشن "soul"رو دیدم، خوب بود به نظرم ... بیشتر از گرافیک و صحنه های شهر و شلوغی ِ شهر خیلی خوشم اومد ... قشنگ بودن.نگهش داشتم توی گوشیم تا برای تمرین زبان روی این فیلم کار کنم و هر دفعه ۱۰ دقیقه شو ببینم و اصطلاحات و کلماتشو بنویسم و اینها...حتی چند وقته که اگر آهنگ انگلیسی ای گوش میدم حتما متنش رو میخونم حین گوش دادن اینطوری باعث میشه بهتر یاد بگیرم و کلمات جدیدی رو یاد بگیرم.دیگه نگم که توی زبان خوندن چقدر اون دیکشنریِ تصویریِ عزیزم موجب انگیزه ام میشه!
یه برنامه ای چیدم برای کتاب و فیلم و پادکست! و حدس بزنید ؟ هیچوقت فکر نمیکردم که روزی از پادکست خوشم بیاد.خیلی از "و" استفاده میکنم توی متن هام!
چند روز پیش صدای آکاردئون رو شنیدم ، آنقدر قشنگ بود که سراپا گوش شدم برای شنیدنش...!قبلا هم گفتم اسم اینجا رو گذاشتم آکاردئون چون برای من حس اسفندی رو تلقی میکرد که نوازنده ای توی کوچه های بارون خورده آکاردئون میزد... اما الان آکاردئون برام صدای قشنگی رو وسط هیاهو تداعی میکنه! آنقدر قشنگ که دلت میخواد وسط هیاهو سرتو برگردونی و با دقت بهش گوش بدی.هیاهویی مثل :انگار که به شدت مشغول کاری هستی، حل کردن مسئله ای یا جمع کردن چیزی!اما یک لحظه اون صدا رو میشنوی و متوقف میشی و فقط گوش میکنی. مثل لحظه ای که میخوای همه ش رو داشته باشی نمیخوای حتی یک ثانیه اش رو هم از دست بدی. آکاردئون ، زیبایی ای وسط یک روز کاملا عادی.
چرا اسم پست رو گذاشتم "طلایی"؟چون اون روزی که خط اول این پست رو نوشتم طلایی برام باشکوه و قشنگ بود! الان هم هست.
موسیقی، معجزه ست. یه معجزه ی باور پذیر!
+از شما چه خبر؟
