آکاردئون

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم موجیم که آسودگی ما عدم ماست

شماره ی ۹.

همه چیز در همه. نیاز دارم که بنویسم...احساساتم رو ، گاهی واقعا حس می کنم این تنها راه ممکن برای آروم تر شدنمه.برای واضح شدنه...گاهی نیاز دارم برم تویِ غار تنهایی. همه چیز بهم ریخته. کلی کتاب و پادکست و فیلم ندیده و نخونده شده دارم. کلی خرید تلنبار شده. آدمهایی که بهشون زنگ نزدم...و باهاشون صحبت نکردم. مدتهاست که روابطم رو _منی که آنقدر به روابطم اهمیت می دادم و همچنان هم می دم_ رها کردم. یه عالمه پیام جواب داده نشده توی واتساپ دارم. یه عالمه آدم. دوباره دورم داره خلوت میشه. حرف مشترک زیادی با ادمهای آشنا ندارم. شاید "حوصله" شو ندارم.

اما دلم برای "وبلاگ " تنگ شده بود.🌿

راستی یه کتاب شعر گرفتم از یه شاعر که تا بحال اسمش رو نشنیده بودم حتما سر فرصت میام و راجبش صحبت می کنم باهاتون.

از شما چه خبر؟

۰ ۰
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان